اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
ایہہ سون تیرے درکار نہیں

اک روز جہانوں جانا اے، جا قبرے وچ سمانا اے
تیرا گوشت کیڑیاں کھانا اے، کر چیتا مرگ وسار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
تیرا صاحا نیڑے آیا اے، کجھ چولی داج رنگایا اے

کیوں اپنا آپ ونجایا اے، اے غافل تینوں سار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

توں ستیاں عمر ونجائی اے، توں چرخے تند نہ پائی اے
کی کرسیں داج تیار نہیں، اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
توں جس دن جوبن متی سیں، توں نال سئیاں دے رتی سیں

ہو غافل گلیں وتی سیں، ایہہ بھورا تینوں سار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

توں مڈھوں بہت کچجی سیں، نرلجیاں دی نرلجی سیں
توں کھا کھا کھانے رجی سیں، ہن تائیں تیرا بار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
اج کل تیرا مکلاوا اے، کیوں ستی کر کر دعوہ اے

انڈٹھیاں نال ملاوا اے، ایہہ بھلکے گرم بازار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

توں ایس جہانوں جائینگی، پھر قدم نہ ایتھے پائینگی
ایہہ جوبن روپ ونجائینگی، تیں رہنا وچ سنسار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
منزل تیری دور دراڈی، توں پوناں وچ جنگل وادی

اوکھا پہنچن پیر پیادی، دسدی توں اسوار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

اک اکلی تنہا چلسیں، جنگل بربرّ دے وچ رلسیں
لے لے توشہ اتھوں گھلسیں، اتھے لین ادھار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
اوہ خالی اے سننج حویلی، توں وچ رہسیں اک اکیلی

اوتھے ہوسی ہور نہ بیلی، ساتھ کسے دا بار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

جہڑے سن دیساں دے راجے، نال جنہاں دے وجدے واجے
گئے رو رو بیتکھتے تازے، کوئی دنیاں دا اعتبار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
کتھے ہے سلطان سکندر، موت نہ چھڈے پیر پیغمبر

سبھے چھڈّ گئے اڈنبر، کوئی ایتھے پائدار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

کتھے یوسف ماہِ-کنیانی، لئی زولیکھاں پھیر جوانی
کیتی موت نے اوڑک فانی، پھیر اوہ ہار شنگار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
کتھے تخت سلیماں والا، وچ ہوا اڈدا سی بالا

اوہ بھی قادر آپ سمبھالا، کوئی زندگی دا اعتبار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

کتھے میر ملک سلطاناں، سبھے چھڈّ چھڈّ گئے ٹکانا
کوئی مار نہ بیٹھے ٹھانا، لشکر دا جنہاں شمار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
پھلاں پھلّ چمبیلی لالا، سوسن سمبل سرو نرالا

بادِ-کھزاں کیتا بر ہالہ، نرگس نت خمار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

جو کجھ کرسیں، سو کجھ پاسیں، نہیں تے اوڑک پچھوتاسیں
سنجی کونج وانن کرلاسیں، کھنبھاں باجھ اڈار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
ڈیرہ کرسیں اوہنیں جائیں، جتھے سیر پلنگ بلائی

خالی رہسن محل سرائیں، پھر توں ورسیدار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

اسیں آزز وچ کوٹ علم دے، اوسے آندے وچ قلم دے
بن کلمے دے ناہیں کم دے، باجھوں کلمے پار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
بلھا شوہ بن کوئی ناہیں، ایتھوں اوتھے دوہیں سرائیں

سمبھل سمبھل کے قدم ٹکائیں، پھیر آون دوجی وار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں