موٹے سنگل پا کے بنھو، پنڈوں دور بروٹے نال

موٹے سنگل پا کے بنھو، پنڈوں دور بروٹے نال۔
انج ہی سنجھنا پینا ہے ہن، مہنگائی دے جھوٹے نال۔

اپنے حق دی کلی، گلی، جلی دے پربندھ لئی،
کدنا پینیں اس جگّ روپی، کھاڑے وچ لنگوٹے نال۔

کیڑے تاں سردی دی خاطر، دانے کٹھے کردے نے،
ایہہ کیوں بھریں گداماں نوں، بیٹھا ہے پچھو گھوٹے نال۔

تن دے کپڑے لے نہ ہوئے، میری نیک کمائی توں،
سارا شہر خرید لیا، لوکاں نے پیسے کھوٹے نال۔

جان کڑکی دے وچ پائی، لوڑاں، توڑاں، تھوڑاں، نے،
فینہ دتا اکھلی وچ چینا، جیوں کٹّ کٹّ کے سوٹے نال۔

کٹھے کردا-کردا جھمبیا، محکمیاں سرکار دیاں،
صبر نہیں سی جس نوں آیا، پیسے ماڑے-موٹے نال۔

اس نے ظاہر ہو جانا ہے، اک نہ اک دن لوکاں تے،
کنی دیر چھپائینگا توں، ظالم روپ مکھوٹے نال۔

رجّ نہ ہوئے جہڑے ختے، نہراں سویاں، کھالاں توں،
سکنوں کویں بچاؤگے، پا پا کے پانی لوٹے نال۔

جھوٹھی گلّ ہے سنگت دا پاہ، آؤندے نیڑے بیٹھن تے،
مینوں گاؤن-وجاؤن نہ آیا، بیٹھ 'انوپ جلوٹے' نال۔

بہت گھمنڈ کریں نہ اپنی، سندر دکھّ دے سنگاں تے،
فٹّ جاندی ہے اکھ بلوری، اک پتھر دے ٹوٹے نال ۔

سوہنے-سوہنے پھلّ بنا کے، تیاں دی سردار بنی،
جیون دی پھلکاری تے، انگلاں دے پوٹے-پوٹے نال۔

جد آساں نوں ڈھارس دیون والا ڈھیری ڈھاء بیٹھا،
جیون دی چنی شنگار لئی ہنجھوآں دے گوٹے نال۔

کلا-کارا، آپ مہارا، بندہ کی کر سکدا ہے،
جگّ نوں ہے پرپھلت کیتا، ربّ نے جوٹے جوٹے نال۔

کھنڈھ جھدے تے بہہ کے بابے، دکھ سکھ کریا کردے نے،
تخت تے تختہ بن جاندے نے، اس لکڑ دے ٹوٹے نال۔

میرے نال ملاحظہ پا کے، ترنوں کیوں گھبراؤندا ایں،
باغاں نوں چھڈّ آئی کوئل، اک کاں کال–کلوٹے نال۔

ملاں کہندا اوہ ہی ملنے، جو ربّ نے لکھ دتا ہے،
اپنی-اپنی جون سنوارو، اپنے-اپنے کوٹے نال۔

جد آساں نوں ڈھارس دیون والا ڈھیری ڈھاء بیٹھا،
جیون دی چنی شنگار لئی ہنجھوآں دے گوٹے نال۔

تن، من، دھن، نوں داء تے لا کے اس نوں دودھ پلاؤندا ہاں،
جاندیاں وی کھیڈھ رہا ہاں، زہری سپّ–سپوٹے نال۔

اٹی والی ریت مکا کے، جاویں وچ بازاراں دے،
لوک خریدن نہ آ جاون، تینوں 'نور' گلوٹے نال۔