نال کدے سوچاں لے آوے کدے اکلی آوے

نال کدے سوچاں لے آوے کدے اکلی آوے۔
شام–سویرے یاد اوہناں دی اپرو-تھلی آوے۔

نہ آوے تاں اوہدی مرضی سارا دن نہ آوے،
آوے، پل نہ لنگھن دیوے، ملو-ملی آوے۔

جد میں سداں نہ آون دے سو-سو پجّ بناوے،
مرضی ہووے روکن تے وی سدھی چلی آوے۔

لیکے چاہت پار پجن دی بیڈر ہو کے ٹھلے،
دھن دی پکی سوہنی وانگوں کلم-کلی آوے۔

لنگھے وقت دیاں سبھ گلاں چیتے کر کر دسے،
جد وی حسن نشے وچ ہوکے ٹلم-ٹلی آوے۔

گھر دا سنما حالَ بنایا، میرے گھر دے لوکاں،
آکھو لے کے ملاں، قاضی اتے مسلی آوے۔

بھاویں تیری ہر حرکت دے بارے مخبر دسن،
تینوں تکے باجھ نہ من نوں کدے تسلی آوے۔

عینی کھلھ دویں نہ ربا مینوں من مرضی دی،
لوبھی من وچ لوکاں بارے سوچ کولی آوے۔

ماڑا ڈنگ-ٹپائی خاطر جو لبھے لے آوے،
پر تکڑا نہ چاہوے گھر وچ چیز سولی آوے۔

ربا ایڈی آیو دے دے اوہ پل میں وی دیکھاں
تیرے حکماں نال جدوں جگّ تے ترتھلی آوے۔

جہڑے نال ودھے-پھلے نے نال نے لے کے جانے،
پنڈ دکھاں دی بنن نوں اوہ لے کے پلی آوے۔

زوراور دی ہکّ تے بہہ کے ماڑے دا حق کھوہواں،
بھناں-گھڑتاں کردے من نوں پھیر تسلی آوے۔

بھاویں دنیاں پٹھی ہووے 'نور' نہیں ایہہ چاہندا،
گھر وچ عزت-داراں دے ہر للی-چھلی آوے۔