نظراں چرانودا اے

پیار پا کہ تے دغا ہر واری لانودا اے
نظراں ملا کہ تے فر نظراں چرانودا اے

اپنے محبوب دی کی دساں موسماں جیا جدا مزاج اے
پریت دی اگ پڑھکا کہ مینوں ایدھے وچ جلانودا اے

وچھڑن دی آں گلاں کرے جد وی ملدا اے
وچھوڑے دا ناں لے کہ میری اکھاں وچوں نیر بہانودا اے

زُلف اودھی جنویں ریشم دی لٹھ ہووے
میرے کندھیاں تے سر رکھ کہ مینوں آرام پہنچانودا اے

اودھے ہسن نال میرے دل دا ویہڑا کھل جاوے
اپنی ایہناں اداواں نال مینوں اپنی اوڑھ لیانودا اے

میرا اودھے بنا ہُن گزارا نہیں ایہہ وی جاندا اے
ذوالفقار نوں اپنا میت کہہ کہ جیہڑا فر دامن چھڑانودا اے