لفظاں دا امرت پیا کے وی لٹ لیندے نیں لوک
من وچ وس کے من نوں ڈھا کے اکثر ٹر جاندے نیں لوک
بدل کے چہرے روپ وٹا کے اپنا مطلب کڈدے نیں
کر کر کھوٹیاں کھریاں نوں وی کھوٹا کر دیندے نیں لوک
کج تے گل اے درد تیرا ہس کے جو سہہ جاندے آں
باہجھ وجہ توں یاداں دے وچ تے نئیں آندے نیں لوک
عقل تے عشق دا ناں جوڑ کوئی عشق گلی گلی ناچا چھڑ دا
عقل والے، عاشقاں نوں دیوانے کیہندے نیں لوک
اپنا ہووے جیڑا عنبر ساتھ کدے وی چھڈدا نئیں
مندیاں تے بے فیضاں ناں سدا کدوں رہندے نیں لوک.