Ehnaa Galan Theen Ki Labda Eyb Kise Da Karnaa
Poet: Mian Muhammad Bakhsh By: Hassan, PeshawarEhnaa galan theen keeh labhdaa eyb kisey da karnaa,
Aapna aap sanbhaal Muhammad jo karna so bharnaa.
Rate it: 
Views: 795
25 Jan, 2021
More Mian Muhammad Bakhsh Poetry
پنڈ کے بوہڑ تھلے ہم عشق لڑایا کرتے تھے پنڈ کے بوہڑ تھلے ہم عشق لڑایا کرتے تھے
وہ پانڈے مانجا کر تی تھی ہم مج نہوایا کرتے تھے
وہ ہر کام میں اگے تھی ہم ہر کام میں پھاڈی تھے
وہ سبق مکا کے بہہ جاتی تھی ہم پنسل گھڑیا کرتے تھے
جدوں میری بے بے اس کے گھر رشتہ لین گئی
وہ کالج جایا کرتی تھی ہم درس میں پڑھیا کرتے تھے
گرمیوں میں سِکھر دوپہری ہم بیری پہ چڑہیا کرتے تھے
منہ سج پڑولا ہوتا تھا جب ڈیموں لڑیا کرتے تھے
پنڈکے چھپڑکنڈے جب وہ مینوں ملنے آتی تھی
شیدا، گاما، فضلو، طیفا مفت میںسڑیا کرتے تھے۔
وہ پانڈے مانجا کر تی تھی ہم مج نہوایا کرتے تھے
وہ ہر کام میں اگے تھی ہم ہر کام میں پھاڈی تھے
وہ سبق مکا کے بہہ جاتی تھی ہم پنسل گھڑیا کرتے تھے
جدوں میری بے بے اس کے گھر رشتہ لین گئی
وہ کالج جایا کرتی تھی ہم درس میں پڑھیا کرتے تھے
گرمیوں میں سِکھر دوپہری ہم بیری پہ چڑہیا کرتے تھے
منہ سج پڑولا ہوتا تھا جب ڈیموں لڑیا کرتے تھے
پنڈکے چھپڑکنڈے جب وہ مینوں ملنے آتی تھی
شیدا، گاما، فضلو، طیفا مفت میںسڑیا کرتے تھے۔
Yasra
جے محبوب پیارا ہک دن وسے نال اساڈے جے محبوب پیارا ہک دن وسے نال اساڈے
جاناں اج حما پنکھیرو پھاتھا جال اساڈے
مثل حباب سروں سٹّ ٹوپی جل خوشیاں دے ڈوباں
پئے پچھانواں اس دا جے وچ جام-زلال اساڈے
چڑھ چناں تے کر رشنائی کالی رات ہجر دی
شمع جمال کمال سجن دی آ گھر بال اساڈے
دلبر دے در جا نہ سکدے حوراں ملک اسمانی
کد مجال سلام کرن دی مثل کنگال اساڈے
سوہنی صورتَ ویکھ لباں توں واری جان پیاری
متّ ہک گھٹ لبھے اس جاموں ایہہ خیال اساڈے
کہندا پھیر خیال زلف دا جان نہ جان پیارے
ایسے کئی شکار پھساندے پھاہیاں وال اساڈے
نہ امید سجن دے در تھیں نہ ہوساں نہ مڑساں
کدے تے رحم پویگا اس نوں ویکھ وبال اساڈے
خاک اوہدے در والی والا جس دم میں دم ماراں
مٹھی واؤ جنت دی پھردی مغز دوال اساڈے
ہے واؤ اس عشقَ میرے دی رمز پیا کنّ پائیں
آکھیں ہتھیں مار، تساننوں خون حلال اساڈے
جے اوہ ایہہ گلّ منے ناہیں صاف جواب سناوے
آکھے شالہ ہون نہ ایسے نفر بےحال اساڈے
کہہ اگوں ہے شاہ حسن دے بادشاہاں در منگتے
مڈھ قدیموں کہندے آئے بھائیوال اساڈے
کرن گدا سجن دے کوچے بادشاہی تھیں چنگا
جے اوہ پاوے آپ محمد خیر رومال اساڈے
جاناں اج حما پنکھیرو پھاتھا جال اساڈے
مثل حباب سروں سٹّ ٹوپی جل خوشیاں دے ڈوباں
پئے پچھانواں اس دا جے وچ جام-زلال اساڈے
چڑھ چناں تے کر رشنائی کالی رات ہجر دی
شمع جمال کمال سجن دی آ گھر بال اساڈے
دلبر دے در جا نہ سکدے حوراں ملک اسمانی
کد مجال سلام کرن دی مثل کنگال اساڈے
سوہنی صورتَ ویکھ لباں توں واری جان پیاری
متّ ہک گھٹ لبھے اس جاموں ایہہ خیال اساڈے
کہندا پھیر خیال زلف دا جان نہ جان پیارے
ایسے کئی شکار پھساندے پھاہیاں وال اساڈے
نہ امید سجن دے در تھیں نہ ہوساں نہ مڑساں
کدے تے رحم پویگا اس نوں ویکھ وبال اساڈے
خاک اوہدے در والی والا جس دم میں دم ماراں
مٹھی واؤ جنت دی پھردی مغز دوال اساڈے
ہے واؤ اس عشقَ میرے دی رمز پیا کنّ پائیں
آکھیں ہتھیں مار، تساننوں خون حلال اساڈے
جے اوہ ایہہ گلّ منے ناہیں صاف جواب سناوے
آکھے شالہ ہون نہ ایسے نفر بےحال اساڈے
کہہ اگوں ہے شاہ حسن دے بادشاہاں در منگتے
مڈھ قدیموں کہندے آئے بھائیوال اساڈے
کرن گدا سجن دے کوچے بادشاہی تھیں چنگا
جے اوہ پاوے آپ محمد خیر رومال اساڈے
Abbas
بہتی عمر گزاری ایویں یار نہ نظریں پیندے بہتی عمر گزاری ایویں یار نہ نظریں پیندے
تھوڑے روز جوانی جوبن دائم ساتھی کیں دے
ٹھنڈی واء صفائی والی خوشبودار وفائیؤں
اجے نہ آئی دلبر ولوں جس پر اسیں وکیندے
اوہ دلبر جو ہک ککھّ اتوں گولہ لئے نہ مینوں
دوئیے جہان دیوے کوئی سانوں اسدا وال نہ دیندے
گال موالی چنگا مندا جو چاہے سو بولے
ترش جواب مٹھے منہ وچوں لذت اسیں چکھیندے
اپنا آپ سمبھالاں ناہیں منوں وسار سجن نوں
اپنا حالَ نہ تکدے مڑ کے جو اس طرف تکیندے
جے لکھ گالیں تئنے دیوے نالے منہ پھٹکارے
اس تھیں چنگا کی اسانوں اس سنگ بات کریندے
کیتی قسم بتیری واری دل دے روگ نہ دسساں
جاں لباں پر رہی نہ طاقت تاں ہن ظاہر پیندے
مکھ پیا دا آب-ہیاتی اسیں موئے ترہائے
جل بن مچھلی وانگ محمد کچرک رہے تپیندے
تھوڑے روز جوانی جوبن دائم ساتھی کیں دے
ٹھنڈی واء صفائی والی خوشبودار وفائیؤں
اجے نہ آئی دلبر ولوں جس پر اسیں وکیندے
اوہ دلبر جو ہک ککھّ اتوں گولہ لئے نہ مینوں
دوئیے جہان دیوے کوئی سانوں اسدا وال نہ دیندے
گال موالی چنگا مندا جو چاہے سو بولے
ترش جواب مٹھے منہ وچوں لذت اسیں چکھیندے
اپنا آپ سمبھالاں ناہیں منوں وسار سجن نوں
اپنا حالَ نہ تکدے مڑ کے جو اس طرف تکیندے
جے لکھ گالیں تئنے دیوے نالے منہ پھٹکارے
اس تھیں چنگا کی اسانوں اس سنگ بات کریندے
کیتی قسم بتیری واری دل دے روگ نہ دسساں
جاں لباں پر رہی نہ طاقت تاں ہن ظاہر پیندے
مکھ پیا دا آب-ہیاتی اسیں موئے ترہائے
جل بن مچھلی وانگ محمد کچرک رہے تپیندے
Ghazanfar
روز اضل دے زلف پیا دی بنھ لیا دل میرا روز اضل دے زلف پیا دی بنھ لیا دل میرا
آخر تیک نہ چھٹن دیسن سخت زنزیر سجن دے
توڑے لکھ پہاڑ غماں دے سر میرے پر ترٹن
سر جاسی پر بھار نہ سٹساں وانگو کوہ شکن دے
روگی جیؤڑا دارو لوڑے شربت ہک دیداروں
دین طبیباں دے ہتھ باہاں روگ جنہاں نوں تن دے
حرص سجن دی جان میری وچ ایسا ڈیرہ لایا
جند جاسی پر حرص نہ جاسی پکے قول سخن دے
کھڑے گلاب شگوفے اگے ہوئے سبز بغیچے
آئی واؤ فجر دی لے کے خط پیغام وطن دے
باس لئی تاں پاس گئی سی پور پور کنڈی صلی
بلبل نوں کی حاصل ہویا کر کے سیر چمن دے
اڈ اڈ تھکے پئے نہ چھکے بات نہ پچھی یاراں
ویکھ چکوراں کی پھل پایا بن کے عاشق چن دے
اس سورج دی آتش کولوں پانی وچ کملانا
نیلوفر دا عشقَ اجے بھی بے پرواہ نہ مندے
جے کوئی چاہے وانگ محمد سرگردان نہ ہووے
سہنیاں دی اشنائیؤں چھپ کے بیٹھے نال امن دے
آخر تیک نہ چھٹن دیسن سخت زنزیر سجن دے
توڑے لکھ پہاڑ غماں دے سر میرے پر ترٹن
سر جاسی پر بھار نہ سٹساں وانگو کوہ شکن دے
روگی جیؤڑا دارو لوڑے شربت ہک دیداروں
دین طبیباں دے ہتھ باہاں روگ جنہاں نوں تن دے
حرص سجن دی جان میری وچ ایسا ڈیرہ لایا
جند جاسی پر حرص نہ جاسی پکے قول سخن دے
کھڑے گلاب شگوفے اگے ہوئے سبز بغیچے
آئی واؤ فجر دی لے کے خط پیغام وطن دے
باس لئی تاں پاس گئی سی پور پور کنڈی صلی
بلبل نوں کی حاصل ہویا کر کے سیر چمن دے
اڈ اڈ تھکے پئے نہ چھکے بات نہ پچھی یاراں
ویکھ چکوراں کی پھل پایا بن کے عاشق چن دے
اس سورج دی آتش کولوں پانی وچ کملانا
نیلوفر دا عشقَ اجے بھی بے پرواہ نہ مندے
جے کوئی چاہے وانگ محمد سرگردان نہ ہووے
سہنیاں دی اشنائیؤں چھپ کے بیٹھے نال امن دے
Anila
دلبر دے وچھوڑے اندر، اجے رہا میں زندہ دلبر دے وچھوڑے اندر، اجے رہا میں زندہ
ایس گناہوں آخر توڑی، سدا رہاں شرمندہ
اک واری دیدار نہ ڈٹھا، لئے پیار نہ مونہوں
توڑے طلب اسے دی اندر، ہو چکا بے-جندا
گھر تیرے کئی نوکر چاکر، در تیرے سے کتے
نفراں دا میں گولہ سجنا! کتیاں دا پھر بندہ
درد فراقَ تیرے دی لذت، جس دن دی میں چکھی
خوشیاں کردی ویکھ لوکائی، من وچ آوے خندا
زیور زیب پشاکی توڑے، ناہیں بادشاہانے
گودڑیاں سروپا اسانوں، ایہو لباس پسندا
چاہ میری پئی چاہِ محمد، گل میری گلّ گئیا
من لئے میں بول سجن دے، جے لکھ آکھے مندا
ایس گناہوں آخر توڑی، سدا رہاں شرمندہ
اک واری دیدار نہ ڈٹھا، لئے پیار نہ مونہوں
توڑے طلب اسے دی اندر، ہو چکا بے-جندا
گھر تیرے کئی نوکر چاکر، در تیرے سے کتے
نفراں دا میں گولہ سجنا! کتیاں دا پھر بندہ
درد فراقَ تیرے دی لذت، جس دن دی میں چکھی
خوشیاں کردی ویکھ لوکائی، من وچ آوے خندا
زیور زیب پشاکی توڑے، ناہیں بادشاہانے
گودڑیاں سروپا اسانوں، ایہو لباس پسندا
چاہ میری پئی چاہِ محمد، گل میری گلّ گئیا
من لئے میں بول سجن دے، جے لکھ آکھے مندا
Umair Khan
اول حمد ثنا الہی تے جو مالک ہر ہردا اول حمد ثنا الہی تے جو مالک ہر ہردا
اس دا نام چتارن والا کسے میدان نہ ہردا
اوہ محبوب حبیب ربانا تے حامی روز حشر دا
آپ یتیم یتیماں تائی تے ہتھ سرے پر تھردا
آپ مکانوں خالی اس تھیں کوئی مکان نہ خالی
ہر ویلے ہر چیز محمّد رکھ دا نت سنبھالی
پاک کریم امت دا والی تے مہر شفاعت کردا
جبرائیل جہے جس چاکر تے نبیاں دا سر کردا
موسیٰ خضر نقیب انہاں دے تے اگے پجھن راہی
اوہ سلطان محمّد والی تے مرسل ہور سپاہی
حسن بازار اوہدے سو یوسف پردے ہون وکاندے
ذوالقرنین سلیماں جیسے خدمتگار کہاندے
جیون جیون جھوٹا ناواں موت کھلی سر اتے
لکھ کروڑ تیرے تھیں سوہنے خاک اندر رل ستے
بن آئی جند نکلے ناہیں تے کوئی جہان نا چلدا
ڈاہڈے دے ہتھ قلم محمّد وس نہیوں کجھ چلدا
لوئے لوئے بھر لے کُڑِیے جے ددھ پانڈا بھرنا
شام پئی بن شام محمد تے گھر جاندی نے ڈرنا
دلبر مینوں منہ نہ لاندا تے عشق پسند نہ کردا
کھوں پئی سب کیتی کتری تے سکہ بنیا ذر دا
یار کرے جد اپنا تینوں رکن ہور اشنایاں
ماں پیو سجن یاد نہ رہسن حرص نہ پینا بھائیاں
نیچاں دی اشنائی کولوں تے فیض کسے نئی پایا
ککر تے انگور چڑھایا ہر گچھا زخمایا
اس دا نام چتارن والا کسے میدان نہ ہردا
اوہ محبوب حبیب ربانا تے حامی روز حشر دا
آپ یتیم یتیماں تائی تے ہتھ سرے پر تھردا
آپ مکانوں خالی اس تھیں کوئی مکان نہ خالی
ہر ویلے ہر چیز محمّد رکھ دا نت سنبھالی
پاک کریم امت دا والی تے مہر شفاعت کردا
جبرائیل جہے جس چاکر تے نبیاں دا سر کردا
موسیٰ خضر نقیب انہاں دے تے اگے پجھن راہی
اوہ سلطان محمّد والی تے مرسل ہور سپاہی
حسن بازار اوہدے سو یوسف پردے ہون وکاندے
ذوالقرنین سلیماں جیسے خدمتگار کہاندے
جیون جیون جھوٹا ناواں موت کھلی سر اتے
لکھ کروڑ تیرے تھیں سوہنے خاک اندر رل ستے
بن آئی جند نکلے ناہیں تے کوئی جہان نا چلدا
ڈاہڈے دے ہتھ قلم محمّد وس نہیوں کجھ چلدا
لوئے لوئے بھر لے کُڑِیے جے ددھ پانڈا بھرنا
شام پئی بن شام محمد تے گھر جاندی نے ڈرنا
دلبر مینوں منہ نہ لاندا تے عشق پسند نہ کردا
کھوں پئی سب کیتی کتری تے سکہ بنیا ذر دا
یار کرے جد اپنا تینوں رکن ہور اشنایاں
ماں پیو سجن یاد نہ رہسن حرص نہ پینا بھائیاں
نیچاں دی اشنائی کولوں تے فیض کسے نئی پایا
ککر تے انگور چڑھایا ہر گچھا زخمایا
Sajid
