جیون پندھ مکاواں سنجھیاں تھاواں نال۔

جیون پندھ مکاواں سنجھیاں تھاواں نال۔
ٹٹئ جد توں ناطہ شوخ اداواں نال۔

کتھے-کتھے بیج گئی یاداں دے بوٹے،
جدھروں لنگھاں پیڑ ملن گھنچھاواں نال۔

میں مقصد توں کوہاں اگے لنگھ گیا،
اوہدیاں گلاں کردا تیز ہواواں نال۔

ساک-سبندھی موڑ لیائے راہاں 'چوں،
میرا تاں دل کردا سی تر جاواں نال۔

اوہ کلے نوں سدے کلا کنج جاواں،
جد تردا ہاں تردا ہے پرچھاواں نال۔

خبرے تاہیؤں آؤن بھوچال زمانے تے،
پتر کرن چہیڈاں سکیاں ماواں نال۔

آس ملاپاں والی برہا تکّ پہنچی،
اوہ گھی-شکر ہوئے دو-تنّ لاواں نال۔

عشقَ سکولے پاکے کجھ دن پرکھ لوو،
شدھر نہیں جو سکیا سخت سزاواں نال۔

نت سوچن چالاں نارد شیطان دیاں،
بچ نہ جاوے بندہ کتے دعاواں نال۔

اچن-چیتے بگلے نوں ہے باز پیا،
میں نئیں گنڈھیا ناطہ درد بلاواں نال۔

جھکھڑ بنکے جدوں مصیبت آؤندی سی،
بچ جاندے ساں اماں دیاں دعاواں نال۔

اپنا تاں اپنا ہے ہو ہی جاویگا،
پہلاں متراں والا کنمّ مکاواں نال۔

چاہواناں وچ ساڈی وی سرداری سی،
کم جدوں کردے سن یار صلاحواں نال۔

ڈھگے ہکدے باپو نوں کہہ دندے ساں،
"جوت مینوں وی میں وی لانگا گاہواں نال"۔

بہکے ٹک-ٹک کردے ہلٹ دی گادھی تے،
ہکئ بلداں نوں بچپن وچ چاواں نال۔

چکلے، ماہلاں، ٹنڈاں، بیڑ اتے ہلٹاں،
میں مکدے دیکھے نے انتم ساہواں نال۔

مہر دیاں شرطاں وچّ کتھے لکھئ 'نور'،
جو کجھ وی تونں چاہویں میں وی چاہواں نال۔