دا په زړه دننه اور مې

دا په زړه دننه اور مې
که يه وژنمه ورکيڔم

کم يي نه وژنم سوزيڔم
لوګي کيڔم, ايري کڔم

لکه شمه بدنصيبه
يا به سوزم , يا به مرمه

لا به ځان تالا کومه
لا به تور درياب ته ځمه

بس دى بس که لونيه
دا د ولي ولي باب

جام که ډک سترګي که پټي
ټنګوه دي خوڔ رباب

ورنزدي شه ورنزدي شه
چي د يار شونډي شکري

رو په مينه مينه وکړي
دوه خوڔي خوڔي خبري

توري سترګي يه بليڔي
لکه شمي د معراج

دغه سرو شونډو کي اور دي
اور دي هم د اور علاج

په سرو ګوتو کي جنت دي
که دوڔخ دي که بقا ده

سوزه سوزه خانده خانده
ژاړه ژاړه دا دنيا ده