روز اضل دے زلف پیا دی بنھ لیا دل میرا

روز اضل دے زلف پیا دی بنھ لیا دل میرا
آخر تیک نہ چھٹن دیسن سخت زنزیر سجن دے

توڑے لکھ پہاڑ غماں دے سر میرے پر ترٹن
سر جاسی پر بھار نہ سٹساں وانگو کوہ شکن دے

روگی جیؤڑا دارو لوڑے شربت ہک دیداروں
دین طبیباں دے ہتھ باہاں روگ جنہاں نوں تن دے

حرص سجن دی جان میری وچ ایسا ڈیرہ لایا
جند جاسی پر حرص نہ جاسی پکے قول سخن دے

کھڑے گلاب شگوفے اگے ہوئے سبز بغیچے
آئی واؤ فجر دی لے کے خط پیغام وطن دے

باس لئی تاں پاس گئی سی پور پور کنڈی صلی
بلبل نوں کی حاصل ہویا کر کے سیر چمن دے

اڈ اڈ تھکے پئے نہ چھکے بات نہ پچھی یاراں
ویکھ چکوراں کی پھل پایا بن کے عاشق چن دے

اس سورج دی آتش کولوں پانی وچ کملانا
نیلوفر دا عشقَ اجے بھی بے پرواہ نہ مندے

جے کوئی چاہے وانگ محمد سرگردان نہ ہووے
سہنیاں دی اشنائیؤں چھپ کے بیٹھے نال امن دے