ساری عمر وننجایا ایویں
Poet: شاہ حسین By: Sana, Abbottabad
ساری عمر وننجایا ایویں
باقی رہیا نہ کجھ وے اڑیا
درِ تے آئِ لتھے واپاری
جیتھوں لیتیا وسط ادھاری،
جاں ترِ تھیندا ہی گجھِ وے اڑیا
کہےَ حسین فقیر سائیں دا،
لجھ کلجھِ ن لجھِ وے اڑیا
Rate it: 
Views: 994
23 Jan, 2021
More Shah Hussain Poetry
اساں کتکوں شیخ سداونا اساں کتکوں شیخ سداونا
گھرِ بیٹھیاں منگل گاونا
اساں ٹکر منگِ منگِ کھاونا
اساں ایہو کم کماونا رہاؤ۔
عشقَ فقیراں دی ٹوہنی
ایہہ وسط اگوچر جوہنی
اساں طلب تیری ہے سوہنی
اساں ہر دمّ ربّ دھیاونا
اساں ہورِ ن کسے آکھنا
اساں نام سانئیں بھاکھنا
اک تکیہ تیرا راکھنا
اساں من اپنا سمجھاونا ۔
اساں اندر باہر لال ہے
اساں مرشدِ نال پیار ہے
اساں ایہو ونج وپار ہے
اساں جیوندیاں مرِ جاونا ۔
کوئی مریدُ کوئی پیر ہے،
ایہہ دنیاں سبھ ظہیر ہے ۔
اک شاہُ حسین فقیر ہے،
اساں رلملِ جھرمٹِ پاونا ۔4۔
گھرِ بیٹھیاں منگل گاونا
اساں ٹکر منگِ منگِ کھاونا
اساں ایہو کم کماونا رہاؤ۔
عشقَ فقیراں دی ٹوہنی
ایہہ وسط اگوچر جوہنی
اساں طلب تیری ہے سوہنی
اساں ہر دمّ ربّ دھیاونا
اساں ہورِ ن کسے آکھنا
اساں نام سانئیں بھاکھنا
اک تکیہ تیرا راکھنا
اساں من اپنا سمجھاونا ۔
اساں اندر باہر لال ہے
اساں مرشدِ نال پیار ہے
اساں ایہو ونج وپار ہے
اساں جیوندیاں مرِ جاونا ۔
کوئی مریدُ کوئی پیر ہے،
ایہہ دنیاں سبھ ظہیر ہے ۔
اک شاہُ حسین فقیر ہے،
اساں رلملِ جھرمٹِ پاونا ۔4۔
Anila
آؤ کڑے رلِ جھومر پاؤ نیں آؤ کڑے رلِ جھومر پاؤ نیں
آؤ کڑے رلِ رامُ دھیاؤ نیں ۔
مان لے گلیاں بابلُ والیاں
وتِ ن کھیڈنِ دیسیا ماؤ نیں ۔رہاؤ۔
ساڈا جیؤ ملنُ نوں کردا
سننجا لوک بخیلی کردا ۔
سانوں ملن دا پہلڑا چاؤ نیں
سئیاں وسنِ رنگِ مہلیں
چاؤ جناں دے کھیڈنِ چلی ۔
ہتھِ اٹیرن رہِ گئی چھلی
درِ مکلاؤُ بیٹھے آؤ نیں
اچے پپل پینگھاں پئیاں
سبھ سئیاں مل جھوٹنِ گئیاں ۔
آپو اپنی گئی لنگھاؤ نیں
کہےَ حسین فقیر نمانا،
دنیاں چھوڈِ آخر مرِ جانا ۔
کدی تاں اندرِ جھاتی پاؤ نیں
آؤ کڑے رلِ رامُ دھیاؤ نیں ۔
مان لے گلیاں بابلُ والیاں
وتِ ن کھیڈنِ دیسیا ماؤ نیں ۔رہاؤ۔
ساڈا جیؤ ملنُ نوں کردا
سننجا لوک بخیلی کردا ۔
سانوں ملن دا پہلڑا چاؤ نیں
سئیاں وسنِ رنگِ مہلیں
چاؤ جناں دے کھیڈنِ چلی ۔
ہتھِ اٹیرن رہِ گئی چھلی
درِ مکلاؤُ بیٹھے آؤ نیں
اچے پپل پینگھاں پئیاں
سبھ سئیاں مل جھوٹنِ گئیاں ۔
آپو اپنی گئی لنگھاؤ نیں
کہےَ حسین فقیر نمانا،
دنیاں چھوڈِ آخر مرِ جانا ۔
کدی تاں اندرِ جھاتی پاؤ نیں
Faizan
