سس بڑی زہر لگدی اے

سس بڑی زہر لگدی اے
منڈا اودا امرت لگدا اے
بڑی اولیؑ گل اے،ماں بھیڑی لگدی اے
پتر اودا چنگا لگدا اے
ڈھاڈی مشکل پے گئی اے ، ماں نوں چھڈاں تے پتر وی چھڈناں پیندا اے
پتر نوں اپنا بناواں تے ، ماں نوں وی نال رکھنا پیندا اے
کی کراں بڑا سوچیا اے، کجھ وی سمجھ نئیں آوند ی
سس تیرے پتر دے باجوں زندگی وی گزاری نئیں جاندی
چل سس دے کول ای جانی آں ، تے انوں سمجھانی آں
سسے گل سمجھ جا میری توں رہ خوش اپنے سانول دے نال
تے مینوں رہن دے خوش اپنے پتر دے نال
نال رہ کے سانوں کی ملنا اے ، ہر ویلے آساں لڑدیاں ای رہناں اے
وکھرے وکھرے رہواں گے تے ، ہنسی خوشی آکے ملدے جلدے رہواں گے
جے لڑ کے وکھرے ہوئے تے ، فیر کدی وی نئیں ہسدے بولدے ملاں گے
اک دوجے ول ویکھ کے موہنہ پھیر لواں گے
ناں ہو وکھری نویں(بہو) میں دھی بنا کے تینوں رکھاں گی
اے کدی ہو نئیں سکدا سس نوں(بہو) نوں سمجھے دھی
اگر اے ہو جاوے تے فیر
کو ئی نوں ماں کولوں پتر نہ وکھرا کرے کدی