سوہے ساوے لال بانے
Poet: شاہ حسین By: Zumra, Islamabad
سوہے ساوے لال بانے،
کرِ لے کڑیئے من دے بھانے،
اکُ گھڑی شہہ مول ن بھانے،
جاسنِ رنگ وٹائ
کتھے نی تیرے نالِ دے ہانی،
کلر وچِ سبھ جائ سمانی،
کتھے ہی تیری اوہ جوانی،
کتھے تیرے حسن ہوائ
کتھے نی تیرے ترکی تازی،
سانئیں بنُ سبھ کوڑی بازی،
کتھے نی تیرا سوئنا رپا،
ہوئے خاک سوآہِ
کتھے نی تیرے مانک موتی،
اہُ جنج تیری آئِ کھلوتی،
کہےَ حسین فقیر نمانا،
پؤ سانئیں دے راہِ
Rate it: 
Views: 739
23 Jan, 2021
More Shah Hussain Poetry
اساں کتکوں شیخ سداونا اساں کتکوں شیخ سداونا
گھرِ بیٹھیاں منگل گاونا
اساں ٹکر منگِ منگِ کھاونا
اساں ایہو کم کماونا رہاؤ۔
عشقَ فقیراں دی ٹوہنی
ایہہ وسط اگوچر جوہنی
اساں طلب تیری ہے سوہنی
اساں ہر دمّ ربّ دھیاونا
اساں ہورِ ن کسے آکھنا
اساں نام سانئیں بھاکھنا
اک تکیہ تیرا راکھنا
اساں من اپنا سمجھاونا ۔
اساں اندر باہر لال ہے
اساں مرشدِ نال پیار ہے
اساں ایہو ونج وپار ہے
اساں جیوندیاں مرِ جاونا ۔
کوئی مریدُ کوئی پیر ہے،
ایہہ دنیاں سبھ ظہیر ہے ۔
اک شاہُ حسین فقیر ہے،
اساں رلملِ جھرمٹِ پاونا ۔4۔
گھرِ بیٹھیاں منگل گاونا
اساں ٹکر منگِ منگِ کھاونا
اساں ایہو کم کماونا رہاؤ۔
عشقَ فقیراں دی ٹوہنی
ایہہ وسط اگوچر جوہنی
اساں طلب تیری ہے سوہنی
اساں ہر دمّ ربّ دھیاونا
اساں ہورِ ن کسے آکھنا
اساں نام سانئیں بھاکھنا
اک تکیہ تیرا راکھنا
اساں من اپنا سمجھاونا ۔
اساں اندر باہر لال ہے
اساں مرشدِ نال پیار ہے
اساں ایہو ونج وپار ہے
اساں جیوندیاں مرِ جاونا ۔
کوئی مریدُ کوئی پیر ہے،
ایہہ دنیاں سبھ ظہیر ہے ۔
اک شاہُ حسین فقیر ہے،
اساں رلملِ جھرمٹِ پاونا ۔4۔
Anila
آؤ کڑے رلِ جھومر پاؤ نیں آؤ کڑے رلِ جھومر پاؤ نیں
آؤ کڑے رلِ رامُ دھیاؤ نیں ۔
مان لے گلیاں بابلُ والیاں
وتِ ن کھیڈنِ دیسیا ماؤ نیں ۔رہاؤ۔
ساڈا جیؤ ملنُ نوں کردا
سننجا لوک بخیلی کردا ۔
سانوں ملن دا پہلڑا چاؤ نیں
سئیاں وسنِ رنگِ مہلیں
چاؤ جناں دے کھیڈنِ چلی ۔
ہتھِ اٹیرن رہِ گئی چھلی
درِ مکلاؤُ بیٹھے آؤ نیں
اچے پپل پینگھاں پئیاں
سبھ سئیاں مل جھوٹنِ گئیاں ۔
آپو اپنی گئی لنگھاؤ نیں
کہےَ حسین فقیر نمانا،
دنیاں چھوڈِ آخر مرِ جانا ۔
کدی تاں اندرِ جھاتی پاؤ نیں
آؤ کڑے رلِ رامُ دھیاؤ نیں ۔
مان لے گلیاں بابلُ والیاں
وتِ ن کھیڈنِ دیسیا ماؤ نیں ۔رہاؤ۔
ساڈا جیؤ ملنُ نوں کردا
سننجا لوک بخیلی کردا ۔
سانوں ملن دا پہلڑا چاؤ نیں
سئیاں وسنِ رنگِ مہلیں
چاؤ جناں دے کھیڈنِ چلی ۔
ہتھِ اٹیرن رہِ گئی چھلی
درِ مکلاؤُ بیٹھے آؤ نیں
اچے پپل پینگھاں پئیاں
سبھ سئیاں مل جھوٹنِ گئیاں ۔
آپو اپنی گئی لنگھاؤ نیں
کہےَ حسین فقیر نمانا،
دنیاں چھوڈِ آخر مرِ جانا ۔
کدی تاں اندرِ جھاتی پاؤ نیں
Faizan
