ماته مُسکو سترګو کښې
Poet: خان عبدالغنی خان By: نعمان علی, Rawalpindiماته مُسکو سترګو کښې
ښکلې دلربا وُوې
More Abdul Ghani Khan Poetry
ځواني چې چا کې ډېره شي يا غل شي يا ولي شي ځواني چې چا کې ډېره شي يا غل شي يا ولي شي
چې زور په چا کې ډېر شي يا يزيد شي يا علي شي
چې مينه چا کې ډېره شي نبي يا لېونی شي
چې علم چا کې ډېر شي يا شيطان شي يا فقير شي
چې وس د وسه ووځي يا نصيب شي يا تقدير شي
چې وخت د توله ووځي يا قيامت شي يا وصال شي
چې صبر چا کې ډېر شي يا ملنګ شي يا باچا شي
چې کبر چا کې ډېر شي يا فرعون يا دنکاچا شي
په چا چې کينه ډېره شي يا تخت شي يا تخته شي
په چا چې نفل ډېر شي يا ټټو يا پرښته شي
د چا چې بخت راويښ شي يا مجنون شي يا ليلا شي
په چا چې تهذيب ډېر شي ملولی يا ملولا شي
چې زور په چا کې ډېر شي يا يزيد شي يا علي شي
چې مينه چا کې ډېره شي نبي يا لېونی شي
چې علم چا کې ډېر شي يا شيطان شي يا فقير شي
چې وس د وسه ووځي يا نصيب شي يا تقدير شي
چې وخت د توله ووځي يا قيامت شي يا وصال شي
چې صبر چا کې ډېر شي يا ملنګ شي يا باچا شي
چې کبر چا کې ډېر شي يا فرعون يا دنکاچا شي
په چا چې کينه ډېره شي يا تخت شي يا تخته شي
په چا چې نفل ډېر شي يا ټټو يا پرښته شي
د چا چې بخت راويښ شي يا مجنون شي يا ليلا شي
په چا چې تهذيب ډېر شي ملولی يا ملولا شي
ہارون فضیل
سوک پہ ساز کے سوک پہ ساز کے
سوک پہ خُگ، سوی رباب کے
سوک پہ مستہ ترانہ کے
یو ٹپہ، بل افسانہ کے
ھر وخت ھرہ زمانہ کے
پہ فراق، پہ یارانہ کے
بس د خپل ژوندون قصہ دہ
پہ ھر مخ د دے کتاب کے
سوک ئے وئی پہ مڑاؤو سترگو
سوک پہ مست رنگین رباب کے
سوک د تال او حرکت نہ
کڑی ژڑا او خندا جوڑہ
ٹول وجود ئے یو ارمان شی
چی د غم کڑی گڈا جوڑہ
لاس او خپے د گلو سانگے
د بوڈئ ٹال پہ حباب کے
داسے خیشت، داسے رنگونہ
نشتہ نشتہ پہ گلاب کے
خو ھم ھغہ یو ارمان دے
دے د تال او شڑنگ دریاب کے
ھم ھغہ یوہ قصہ دہ
پہ ھر مخ د دے کتاب کے
سوک ئے سا ٹکی راواخلی
پہ خپل اور ئے سرہ لمبہ کڑی
یو مستی سرور ترے جوڑ کڑی
پہ جانان ئے صدقہ کڑی
کلہ ئے ڈوب کڑی خپل خمار کے
دوی ھم زان سرہ نشہ کڑی
کلہ تور غمگین ماخام کے
دوی یو غم کڑی یو تیارہ کڑی
یو بے وسہ مایوسی شی
نا امید ورک ماتم شی
یو بے نومہ اضطراب شی
سوے لوے پرے ادم شی
د سرو جام د میخانے کے
د جومات پی سپین محراب کے
د صوفی پہ پٹ سرور کے
د عاشق د عشق شراب کے
د شاعر د لاس کمال کے
پہ جنون، پی اضطراب کے
بس یو رنگ دے چی زلیگی
ھم جانان کے، ھم گلاب کے
ھم پہ ساز کے، ھم پہ تال کے
ھم پہ خُوگ، سوی رباب کے
یو خوا تور مغرورہ مرگ دے
بل خوا ژوند یو رنگین خوب
یو خوا غم، درد او تیارہ دہ
بل خوا مست شان لیونتوب
یو خوا ژوند یو بے وسی دہ
لویہ تورہ مقبرہ دہ
بل خوا ژوند یوہ مستی دہ
د امید ارمان نشہ دہ
پہ یو سوال دے ھم پوئی نہ کڑم
د ژوندون پہ لوئی کتاب کے
دغہ سوال بس دغہ سوال دے
ھم پہ رقص، ھم پہ رباب کے
عاشق مینہ کے سرور کے
شاعر غم او اضطراب کے
ھم ھغہ یوہ قصہ دہ
پہ ھر مخ د دے کتاب کے
سوک پہ خُگ، سوی رباب کے
سوک پہ مستہ ترانہ کے
یو ٹپہ، بل افسانہ کے
ھر وخت ھرہ زمانہ کے
پہ فراق، پہ یارانہ کے
بس د خپل ژوندون قصہ دہ
پہ ھر مخ د دے کتاب کے
سوک ئے وئی پہ مڑاؤو سترگو
سوک پہ مست رنگین رباب کے
سوک د تال او حرکت نہ
کڑی ژڑا او خندا جوڑہ
ٹول وجود ئے یو ارمان شی
چی د غم کڑی گڈا جوڑہ
لاس او خپے د گلو سانگے
د بوڈئ ٹال پہ حباب کے
داسے خیشت، داسے رنگونہ
نشتہ نشتہ پہ گلاب کے
خو ھم ھغہ یو ارمان دے
دے د تال او شڑنگ دریاب کے
ھم ھغہ یوہ قصہ دہ
پہ ھر مخ د دے کتاب کے
سوک ئے سا ٹکی راواخلی
پہ خپل اور ئے سرہ لمبہ کڑی
یو مستی سرور ترے جوڑ کڑی
پہ جانان ئے صدقہ کڑی
کلہ ئے ڈوب کڑی خپل خمار کے
دوی ھم زان سرہ نشہ کڑی
کلہ تور غمگین ماخام کے
دوی یو غم کڑی یو تیارہ کڑی
یو بے وسہ مایوسی شی
نا امید ورک ماتم شی
یو بے نومہ اضطراب شی
سوے لوے پرے ادم شی
د سرو جام د میخانے کے
د جومات پی سپین محراب کے
د صوفی پہ پٹ سرور کے
د عاشق د عشق شراب کے
د شاعر د لاس کمال کے
پہ جنون، پی اضطراب کے
بس یو رنگ دے چی زلیگی
ھم جانان کے، ھم گلاب کے
ھم پہ ساز کے، ھم پہ تال کے
ھم پہ خُوگ، سوی رباب کے
یو خوا تور مغرورہ مرگ دے
بل خوا ژوند یو رنگین خوب
یو خوا غم، درد او تیارہ دہ
بل خوا مست شان لیونتوب
یو خوا ژوند یو بے وسی دہ
لویہ تورہ مقبرہ دہ
بل خوا ژوند یوہ مستی دہ
د امید ارمان نشہ دہ
پہ یو سوال دے ھم پوئی نہ کڑم
د ژوندون پہ لوئی کتاب کے
دغہ سوال بس دغہ سوال دے
ھم پہ رقص، ھم پہ رباب کے
عاشق مینہ کے سرور کے
شاعر غم او اضطراب کے
ھم ھغہ یوہ قصہ دہ
پہ ھر مخ د دے کتاب کے
ایاز
دا په زړه دننه اور مې دا په زړه دننه اور مې
که يه وژنمه ورکيڔم
کم يي نه وژنم سوزيڔم
لوګي کيڔم, ايري کڔم
لکه شمه بدنصيبه
يا به سوزم , يا به مرمه
لا به ځان تالا کومه
لا به تور درياب ته ځمه
بس دى بس که لونيه
دا د ولي ولي باب
جام که ډک سترګي که پټي
ټنګوه دي خوڔ رباب
ورنزدي شه ورنزدي شه
چي د يار شونډي شکري
رو په مينه مينه وکړي
دوه خوڔي خوڔي خبري
توري سترګي يه بليڔي
لکه شمي د معراج
دغه سرو شونډو کي اور دي
اور دي هم د اور علاج
په سرو ګوتو کي جنت دي
که دوڔخ دي که بقا ده
سوزه سوزه خانده خانده
ژاړه ژاړه دا دنيا ده
که يه وژنمه ورکيڔم
کم يي نه وژنم سوزيڔم
لوګي کيڔم, ايري کڔم
لکه شمه بدنصيبه
يا به سوزم , يا به مرمه
لا به ځان تالا کومه
لا به تور درياب ته ځمه
بس دى بس که لونيه
دا د ولي ولي باب
جام که ډک سترګي که پټي
ټنګوه دي خوڔ رباب
ورنزدي شه ورنزدي شه
چي د يار شونډي شکري
رو په مينه مينه وکړي
دوه خوڔي خوڔي خبري
توري سترګي يه بليڔي
لکه شمي د معراج
دغه سرو شونډو کي اور دي
اور دي هم د اور علاج
په سرو ګوتو کي جنت دي
که دوڔخ دي که بقا ده
سوزه سوزه خانده خانده
ژاړه ژاړه دا دنيا ده
محمد رضوان






