چاہیدا ہے اس نوں کہ اتفاق کرے۔
میرا جیون میرے نال مذاق کرے۔
اس نوں جد سمجھاواں چالاں وقت دیاں،
تر جاوے اوہ اک نہ سانجھا واک کرے۔
پیڑ ہمیشہ جھلی بھجیاں باہاں نے،
حملہ 'ہند' کرے جاں حملہ 'پاک' کرے۔
جھنڈ اڈن آکاشیں گرجھاں کاواں دے،
چنگا ہے حالے کجھ صبر 'عراق' کرے۔
'بشّ' دی اکری گنجھل دار کہانی نوں،
عینی چھیتی کداں ٹھیک 'براک' کرے۔
کر دتی دو-پھاڑ محبت بولی نے،
اک داتن آکھے دوجا مسواک کرے۔
ہندی ہے ہر چیز ضروری جیون لئی،
بندہ کہڑی شے دے نال طلاق کرے۔
مل جاندے خط کجھ دن بعد بلاوے توں،
تیزی اس توں ودھ بھلاں کی ڈاک کرے۔
یاداں وچوں گھڑیاں چناں ملاپ دیاں،
جد من نوں دکھیارا درد فراقَ کرے۔
بھکھے پیٹ نیانے رون مقدرج نوں،
کھوہ-کھنج دی تھاں بندہ ہن کی خاک کرے۔
دفتر کھلے نے تدبیراں دسن نوں،
بندہ بندے نوں ہن کویں ہلاک کرے۔
کناں وی سمجھاواں زند مجازن نوں،
کردی اوہ ہے جو کجھ دل دا چاک کرے۔
اس نوں آکھو دل دی دل وچ رکھے نہ،
جو وی کہنا، کرنا ہے بے باک کرے۔
ہر تھاں لوکی بھالن رشتے مطلب دے،
کہڑی تھاں بندہ سدھراں دا ساک کرے۔
اوہ جنگلی راجے دا جیٹھا پتر ہے،
جنھی مرضی خرمستی 'شیراک' کرے۔
'نور' لگا کے ریجھاں محنت کردا جاہ،
ہونا اوہ ہے جو کجھ اﷲ پاک کرے۔