اول اپنے نالوں اُچے لوکاں دے ول تکیۓ ناں

اول اپنے نالوں اُچے لوکاں دے ول تکیۓ ناں
اُونٹھاں نال جے یاری لائیے بوہے نیویں رکھیۓ ناں

بے خبری وِچ خورے کِنے زہر پیالے پیتے نے
اپنی اکھیں ویکھ لیۓ تے زہر دی بوند وی چکھیۓ ناں

تیرے دِل دی میں کیہہ جاناں میرا دِل تے کہندا اے
دِل جے نال سجن دے لایئے ہور کِسے ول تکیۓ ناں

ماواں ٹھنڈیاں چھاواں ساری دنیا ہی سچ کہندی اے
تیرے باہجوں گرم رُتاں وچ مینوں پکھیاں جھولے کون

ہو سکدا اے فیر اوہ موقع ساری عمر وی لبھے ناں
دِل دا حال سناون ویلے سجناں کولوں جھکیۓ ناں

شوم سخی توں چنگا جہیڑا جھوٹا لارا لاندا نئیں
اوہدا لارا کیونکر لایئے جیہڑا کم کر سکیۓ ناں

فیر ناں آون جے اِک واری بوُہے اُگوں مُڑ جاون
بھانویں جو وی ہو جاوے پر راہ خوشیاں دا ڈکئیے ناں

ہووے طلب جے منزل دی تے مشکل کولوں ڈرنا کیہہ
پینڈے جد پے جایئے عذراؔ موُل کدے وی تھکئیے ناں