بکرے نوں چنگا چوسا
رسی لاہ کے چھڈ دیو
گل وچ گانی
پیراں وج چھن چھن کر دی چہانجر
تہاڈیاں اپنیاں ریجھاں نے
اوہدا سارا سونپ
تہاڈے بوجے دی وڈیائ
اوہدی وڈیائ تاں اے
جے چھری ہیٹھ نہ آوے
پگاں والے
گل آزادی دی کردے نے
رویے دی تھاں چوانی دیندے
جءے جءے کار دی لوبھا رکھدے
چھڈو آزادی دیاں گلاں
رج ٹکر منگو
یاں چھری نوں قست سمجھو
اوہ ان پڑھ قصائ نے
بنتی دی بھاشا دے کد جانو نے
نمانے لوکاں
امیداں دے بوہے
خورے کیوں پہڑے نءیں