ونڈ دا چانن

اکھیں ویکھیا
دل نءیں من دا
عقل وچاری کیویں مننے
جد اندر بٹوارا اے
کیویں کوئ پکی گل کریے
پتر لٹے گا یاں دھی
کالے پنچھی کھو لین گے
اپنی ونڈ دا چانن
صدیاں دی پہکھی ترسی
وارڑ کھاوے گی فصلاں
کھسریاں گھر پت جمن گے
لسیاں نوں
چانن دیوے گا
نھیریاں راتاں دا بدل