کیہ دساں

بڑی اوکھی اے منزل عشق دی یاراں نوں کیہ دساں
مصیبت دی میہں گل، سکھ دے طلبگاراں نوں کیہ دساں

بہار میکدہ جلوہ مرے ساقی دا بنیا اے
بڑی رحمت خدا دی اے، گنہگاراں نوں کیہ دساں

نصیباں دا ستایا تے کدی پانی نئیں منگدا
مقدر دے ستم ڈاہڈے نے لاچاراں نوں کیہ دساں

کوئی سنگی نہ بیلی اے، نہ کوئی غم گسار اپنا
شب غم دی کہانی دشت دے خاراں نوں کیہ دساں

بھرے میلے دے اندر چپ بھلی اے حضرت رومی
گھراں دی گل ایہناں چوکاں تے بازاراں نوں کیہ دساں