پنجابی شاعری

درداں مارا
میں ڈٹھا اوہ روندا بیٹھا اے
ہنجو ہار پروندا بیٹھا اے

میں پچھیا توں کون ایں یارا
لگدا ایں کوئی درداں مارا

مینوں ویکھ کے بولیا بندہ
پئے گیا گل وچ گورکھ دھندا

میں سپاں نوں دودھ پلایا
ایسے گل دا بدلا پایا

ایتھے واڑ پئی کھاوے واڑی
پیریں ماریے آپ کلھاڑی

سوا نیزے تے سورج آیا
اپنا وی بن گیا پرایا

سجناں میتھے دینھ چڑھایا
لبھدا نہیں کدرے وی سایہ

مینوں حسرت دی تصویر آکھدے ہن
مینوں لوگ رانا شبئر آکھدے ہن