برس رها تها ساون
اور هم روح تلک جلتےرهے
ٹپکتی رهی بوندیں
بے رحم رویئے سے
هواوءں نے سلگائی دل میں
یادوں کی چنگاریاں
حیران پریشان کهڑے
موسم کی بدمعاشیاں
هم سہتے رهے
هوئی جو شام تو عجیب
هی منظر پایا
میری بے بسی پے
میرے هی سائے
رات بهر مسکراتے رهے
کہاں جاتے کس کو سناتے
هم بے رخی کی عداوتیں
سوتے جاگتی آنکهوں
اور روتے چلاتے رهے
اس کیفیت کو بتانا تها
جدائی کا اندهیرا مٹانا تها
پر سب خواهشیں
ادهوری رهی
~~ عامر ~~
فقط
تم جو نہ تهے
هم بهی تعمیر هو جاتے
مگر
تم جو نہ تهے