وریاں توں

الله دا دتا
کیہ کجھ نئیں ترے پلے
اے پر
اکھاں دی پہکھ
مر دی نئیں
نویں لئی
پرانی دی عجت
مٹی کرنا
صفت فرعوناں دی
تیرے چت وچ ایہ آ
کدوں
برفاں وچوں سیکا لبھے
اے پر
برفاں وچ تیرا ناواں پیا لبھدا اے
مامے دی جیبوں کھاویں
گن لمبڑاں دے گاویں
اے گل
اوس ککڑی دی مافق اے
کڑ کڑ اپنے ویڑے
آنڈے ملکاں دے ڈیرے تے دیوے
یاں فر
بچے اپنے رن پرائی پہاوے
لوکاں دا پہوجن
چپ چپیتے
کھیسے کرناں سوکھا نئیں
جد توں
ایہ کرتب تینوں آیا
لوکیں تیرے گوڈے لگے نے
سب کجھ ہو کے وی
دھی تیری
سگناں دی چنی دا
راہ پئی تکے
اگ چلے دی
وریاں توں نمانی ہوئی