دُکھ لوکاں دِتے ہزار سائیں

اعتبار کر کر تھک ہارے، دُکھ لوکاں دِتے ہزار سائیں
نہ سنے ایس دِل دی کوئی، سب کیتا سانوں برباد سائیں

سب نوں دِل توں اپنا سمجھیا، سب نوں دِل توں اپنا جانیا
نہ سمجھیا کسی نے اپنا مینوں، نہ میرا کسی تے اِختیار سائیں

چپ چپ روواں، گھٹ گھٹ تڑپا کسی نوں نہ کجھ کہہ سکاں
غلطی میری اپنی اے، نہ کہ کوئی قصوروار سائیں

کریں معاف خطاواں میریا ، ہے غفور و رحیم تو
نہیں پتہ مینوں کجھ دُنیا دا، میں تاں آپ بڑی گنہگار سائیں