دل رو رو تهک گیا اے ایتهے

دل رو رو تهک گیا اے ایتهے
فیر وی میرا کوئی وس نا چلیا

لکهہ لکهہ هیاتی دی قصے
بہو لے غالب اقبال تے فرید

کالے سارے صفحے کیتے
نا کوئی مول نا کوئی ایدا احساس لبیاں

ہر اک پهڑ کے قلم کتاب
بنیاں لکهاری پهردا اے

اک شام وی چلی پهر دی اے
لے کے جند تے اپنی سیاپے ہزار

راہواں دے اتهروں سوک گئے نے
او پردیس جا کے پول گئے نے

پیپل دیاں چهاواں اوڈ گیاں نے
ماواں دیاں ساواں رک گئاں نے

جیوے اپنے لیڑے سینے ساں
(قرآن پاک) اینج کتاب رے وی لیڑے سیتے نے

سبق کد پڑهیا سی اے تے یاد نئ سانوں
لوکا نو وکهاون لئی هاں

الماری اپنی سجائی اے
هک اتے اودے اک کتاب وی لائی اے