پیار نوُں نیندر آجاوے تے دِل دا بوُہا کھولے کون

پیار نوُں نیندر آجاوے تے دِل دا بوُہا کھولے کون
سسی باہجوں دور تھلاں وچ پنوں پنوں بولے کون

کِھڑ کِھڑ ہسدے دنداں سارے بھید لکاۓ درداں دے
رُوح تے وجیاں گھجیاں سٹاں اکھاں نال ٹٹولے کون

اپنے چار چوفیرے مینوں اج ہنیرا دِسدا اے
چانن جیویں رُسیا میتھوں اکھیوں ہویا اوہلے کون

جو وی ہویا چنگا ہویا ایہہ تے اِک دِن ہونا سی
اپنے ہتھیں دِتیاں گنڈاں دنداں نال ہنُ کھولے کون

ماواں ٹھنڈیاں چھانواں ساری دنیا سچ ہی کہندی اے
تیرے باہجوں گرم رُتاں وچ مینوں پکھیاں جھولے کون

کِس نوں جا کے اپنے دِل دے دُکھ دا حال سناواں میں
ماۓ تینوں نیندر آ گئی میرے دُکھڑے پھولے کون

انج لگدا اے جیویں ساری دھرتی روشن ہو گئی اے
میرے دل دے ویہہڑے وڑیا آکے ہولے ہولے کون

سانوں کلیاں رہن دے عذراؔ ایسے حال چ چنگے آں
پیار دے شوہ وچ ٹھیل کے بیڑی دل دی ڈگمگ ڈولے کون