کیہہ پچھدے او حال اساڈا کلم کلے رہ گئے آں
سرِ تے آ گئی شام غماں دی دل نوں پھڑ کے بہہ گئے آں
معاف کریں نیںٔ ہوش ٹھکانے جگ نے کملی کیتا اے
خورے کیہہ کہنا سی تینوں،خورے کیہہ کجھ کہہ گئے آں
ویلے مٹی وانگر ڈھایا کنے ہی شہ زوراں نوں
ساڈی کیہہ اوقات سی ایتھے،ڈھیری وانگوں ڈھے گئے آں
سانوں جس تے مان بڑا سی ودھ کے ساری دنیا توں
اوہنے وی اج کہہ دِتا اے،اوہدے دِل توں لہہ گئے آں
پیار دی خاطر کیہڑا صدمہ اپنے دِل تے جھلیا نیںٔ ؟
پیار دی راہ وچ جو وی آیا ،اوہدے نال ای کھہہ گئے آں
سانوں صبر کرن دی عادت عذراؔ مار مکایا اے
قسمت نے جو دکھ دِتے سن چپ کر کے ای سہہ گئے آں