اَنا دیاں چادراں وچھاکے انسان بیٹھ گئے نیں

اَنا دیاں چادراں وچھاکے انسان بیٹھ گئے نیں
پیاراں وچ فریب نوں ملاکے انسان بیٹھ گئے نیں
آدم تری نسل نوں زنگ لگ گیاں اے
فیر آ شیطان مائی حوا نوں ٹھگ گیاں اے
پاک تھاواں دے اُتے آکے حیوان بیٹھ گئے نیں
اَنا دیاں چادراں وچھاکے انسان بیٹھ گئے نیں
امیر کھاوے رج رج صبح شام بوٹیاں
غریب نوں نہیں لھبدیاں دو اِک ٹائم روٹیاں
بھکھے گھر وچوں دور جاکے قبرستان بیٹھ گئے نیں
اَنا دیاں چادراں وچھاکے انسان بیٹھ گئے نیں
مذہباں دے ناں اُتے جنگ کری جاندے نیں
اِک دوجے نوں بس ٹنگ کری جاندے نیں
حاکماں دی ویکھ کے چالاکیاں بے زبان بیٹھ گئے نیں
اَنا دیاں چادراں وچھاکے انسان بیٹھ گئے نیں
دنیا نے مِل کے تے رب نوں رُواں تاں
بندیاں نے رب نوں وی چکراں چے پا تاں
گلاں دے نہالؔ رب دا مَل کے جہان بیٹھ گئے نیں
اَنا دیاں چادراں وچھاکے انسان بیٹھ گئے نیں