رکھے ہوئے نے جناں معشوق میاں
راتاں کرن گزار اُوہ کُوک میاں
سر سبز اے باغ محبتاں دا
سپنی ہجر دی پھردی سُوک میاں
سُکھے ہوئے گلاباں نال بھر دے
دل اپنے دا خالی صندوق میاں
خواب عشق دے لُکا نجومیاں توں
ٹُٹ جاندے نے ہوندے ملوک میاں
میں رویا بہ کے جنگلاں وچ
بھری کوئل نے سنک ہُوک میاں
تیلی شک دی جیکر جگ جاوے
نہیں بُجھدی ماریاں پُھوک میاں
نہالؔ کھیڈ کے کھیڈاں ساڈے نال
پھڑ بہ گئے ہجر دی بندوق میاں