تینوں میں گھوردا رہندا، تری رُسوائی سی

تینوں میں گھوردا رہندا، تری رُسوائی سی
دل دیاں کھول کے اکھاں ہی میں اکھ لائی سی

کوئی رستہ وی تے بچیا نہ سی، جاندا کتھے
تن طرف کھو سی ، مرے سامنڑے اک کھائی سی

پیار اُس دا میں نہ ٹھُکراندا، تے فر کی کردا
پیار کیتا سی جینویں خیر کسے پائی سی

اُس دے احسانڑ نے بولنڑ جوگا چھڈیا ہی نئیں
لوک سمجھے کہ مری گُنگ ہی گویائی سی

عشق پاغل جے بنڑاوے تے مرا کی اے قصور
کہنڑ دے لوک تے آکھنڑ گے کہ شیدائی سی

میں اشارے تے اُدے نچ کے کماناں روزی
بعد وچ خوب ملے گا، اے تے بس سائی سی

پیار وچ مال لگانڑا اُنے سمجھی اے وفا
ویکھ اظہر او نہ آکھے کہ توں ہرجائی سی