روُح وی لیرِ و لیرِ سی میری ، تن اُتے وی چھالے سن

روُح وی لیرِ و لیرِ سی میری ، تن اُتے وی چھالے سن
اوہناں دُکھ تے دیناں سی ناں روگ میں جہیڑے پالے سن

اوہ سی وڈا تاروُ ، اوہنوں مان بڑا سی اپنے تے
اوہنے اِک دِن ڈُب جاناں سی جہیڑے اوہدے چالے سن

کجھُ تے اوہ وی میرے کولوں رُسیا رُسیا رہندا سی
لوکاں دی ہمدردی نے وی چنگے بالن بالے سن

کیہ دساں کل راہ وچ مینوں جہیڑے سوہنے لوک ملے
چناں ورگے مکھڑے لیکن دِل دے سارے کالے سن

توُں تے مینوں خواب وکھا کے دوُر کتھے جا وسیا سیں
سدھراں بھری جوانی دے میں کنےِ ساون گالے سن

خوشیاں دی سوغات ملی جد عذراؔ ساری دنیا نوں
درد ملے سارے اوہناں نوُں جو ایتھے دِل والے سن