کسےدیاں زلفاں دےجدوں دےاسیرہو گئے
اوس دن توں اودھےدردےاسی فقیرہو گئے
ساڈا تے کوئی وی تیرنشانے تےنہ لگیا
ساڈے سینیوں پاراونہاں نظراں دےتیرہوگئے
اپنےدل دی ریاست دےاسی وی بادشاہ سی
اک رانی دا حسن ویکھ کےاودھےوزیر ہو گئے
اسی بڑےغریب نمانے جئے بندے ساں
کسےدا پیار پا کےاسی وی امیر
غماں زندگی چ جئے رنگ بھرےاصغر
اسی درداں بھری اک تصویرہو گئے