اسی ریجاں دے دیپ جلائی بیٹھے آں
سجن دے ملن دی آس لائی بیٹھے آن
دلبر تے میری کوئی گل نئیں سندا
انجواں دے سمندر بہائی بیٹھےآں
اے تے روؤن توں باز نئیں آوندیاں
اکھاں نوں بہتا سمجھائی بیٹھےآں
سانوں دنیا تے کوئی گلہ شکوہ نئیں
سجن ہتھون چوٹ کھائی بیٹھے آں
زخماں دی کدے نمائش نئیں کردے
سینے لگے پھٹ اسی لکائی بیٹھےآں