تینوں ویکھ کے

ریجھاں دےبوٹے نوں پےگیا بھورسجناں
جاویں نا میریاں اکھاں توں دور سجناں

تینوں ویکھ کےسانوں خوشی ہوندی
توں غصےنال سانوں ناگھورسجناں

اسی تیرےپیار دےغلام ہو گئےہاں
توں کیوں کردا ایں غرور سجناں

میں ہجردی اگ کیویں ٹھنڈی کراں
وچھوڑےداجہیڑابلداتندور سجناں