پنجابی غزل

لوکی پچھدے نے اج تو ں کیوں روئی
میں کی دساں میرے نال کیڑی گل ہوئی
اک یار سی میرا چن ورگا
جدے نال محبت بے پناہ ہوئی
لوکی پڑھدے سی نمازاں سوہنے رب دیاں
میرے کولوں اودی نیں سی اک وی قضا ہوئی

میری جند نو ں اونے تباہ کیتا
جدے پیچھے سی میں بدنام پوئی
میں کجھ نیں سی منگیا اودے سوا
فیئر میرے نال کیوں دغا ہوئی
جدیا ں رایوں وچ میریاں دعاواں دے پھل کھلدے
اس دی وجہ توں میری زندگی سزا پوئی

لوکی ویکھدے تماشا ہون میرا
جدوں زندگی میری اجاڑ ہوئی
میرے نال نیئں اونے وفا کیتی
جدے لیئ میں شفا ہوئی
کدے کولوں منگاں حساب ایناں زخماں دے
دیوے اینا ں سوالاں دے جواب کوئی

چل چھڈ دلا اس بےپرواہ نوں اودے حال دے اندر
اس عشق نوں کدوں کسے دی پرواہ ہوئی