ترے نیناں وچ کاجل جیہڑا
اُونے لُٹیا کُڑیئے دل مرا
ترے لمبے لمبے وال جیہڑے
کلیجے تے کردے وار جیہڑے
تُوں ہس کے جے کولوں لنگ جاوے
جیوندیاں نوں صولی تُوں ٹنگ جاوے
نین سُٹ کے جد سرموندی تُوں
چُنی منہ وچ لے کے مسکوندی تُوں
سوہ رب دی مینوں ڈر لگدا
کِتے کھڑے کھلوٹے نہ مر جاہیئے
حُسناں دی مچدی اگ اندر
اِسی ایوے نہ کِتے سڑ جاہیئے
تینوں رب نے سوہنی شکل دِتی
پر بالکل نہ تینوں عقل دِتی
تُوں حُسن دا کر کے سنگار آئی
پچھے عاشق کِنے ٹوں مار آئی
ذرا گِل نال نین ملا لیں تُوں
دل دل نال اج وٹا لیں تُوں
ہوجاوے مالا مال کُڑیئے
اے شاعر جو نہال کُڑیئے